بسم الله الرحمن الرحیم

مادرم بعد از شهادت برادرم،عبد الرحمن، بارها جریان افتادن اودر چاه را برایمان تعریف کرده بود.

هفت سالش بود و می خواست برای پدرم نهار ببرد. پدرم مغازه ی میوه فروشی دور میدان مثلث داشت و ظهر به خانه نمی امد و

می بایست هر روز یکی از بچه ها نهار را برای او می برد.

از مسیری که می گذشت دره ی نسبتا گودی وجود داشت که باید از ان می گذشت. مادرم می گفت تو نگو سگی می بیند که به طرفش می اید می ترسد و عقب عقب می اید

در چاهی می افتد و ساعتها در ان می ماند از قضا کسی از انجا می گذرد واو را نجات می دهد. در این حد جریان را می دانستم

چه کسی و چگونه او را از چاه بیرون می اورند را نمی دانستم.

سالها از این ماجرا گذشت.

سال 86عازم مکه شده بودم. یک روز در منی از جمرات به طرف چادرها بر می گشتیم که زن و شوهری از همسفر ی هایمان به من نزدیک شدند و همسر این زن صحبت را باز کرد

که من خانواده و مخصوصا برادر شهیدت را می شناسم. پیش خودم گفتم حتما یکی از همرزمان اوست . گفت جریان افتادن برادرت در چاه را می دانی گفتم مادرم چیزهایی در این مورد گفته بود. گفت میدانی کی او نجات داد گفتم نه. گفت می خواهی جریان ان را برایت تعریف کنم . گفتم خیلی مشتاقم بدانم.

گفت روزی از دره می گذشتم صدایی به گوشم رسید که در خواست کمک می کرد. دنبال صدا رفتم دیدم از درون چاه می اید به طرف چاه رفتم و گفتم که هستی ، اینجا چه می کنی، گفت مرا نجات بده. این مرد گفت دیدم چاه عمیقه و خودم به تنهایی نمی توانم او را نجات دهم به او گفتم صبر کند تا کمکی بیاورم رفتم از خانه هایی که در ان اطراف بودند طنابی گرفتم واز دیگران

خواستم که مرا کمک کنند. بعد از چند ساعتی توانستیم او را از چاه بیرون بکشیم.

خیلی برام جالب بود بعد از سالها قصه ی این جریان را می شنیدم و جالب تر اینکه در این سرزمین مقدس بعد از سالها کسی که برادرم را نجات داده بود می دیدم در حالی که مادرم و برادرم در این دنیا نبودند. این مرد اقای چینی پرداز بود.

وقتی از سفر بر گشتم داستان را برای برادر بزرگتر خود گفتم.

برادرم گفت: صبر کن من هم در این مورد قصه ایی برایت تعریف کنم .ادامه ی مطلب با عنوان تو نیکی کن و در دجله انداز که ایزد در بیابانت دهد باز